“Hyperventilatie (HV) wil letterlijk zeggen: over- ademen. Bij de acute hyperventilatie is dit plots en heel uitgesproken, bij de chronische HV eerder onopvallend, maar wel voortdurend.
Deze verkeerde, heel subtiele en meestal onbewuste ademhaling is een reactie op allerlei onderliggende spanningen, angsten, verdringingen en frustraties. HV is geen ziekte en zeker geen aanstellerij. Het is evenmin het gevolg van zwakte of van een overbezorgdheid voor zichzelf. Integendeel!
HV is een angst- en spanningssyndroom dat gekenmerkt wordt door meerdere onaangename gewaarwordingen in lichaam en geest. Ze is het gevolg van een te grote, meestal langdurige belasting op het individu. Hierdoor kan het lichaam zich niet of onvoldoende herstellen. De verdedigingsmechanismen geraken uitgeput en de verhouding belastbaarheid/draagkracht is uit evenwicht. Het lichaam protesteert, het schreeuwt om rust en vraagt om daadwerkelijke veranderingen in de levensstijl. De hyperventilatieklachten zijn de ultieme roep van het ware- ik om de roofbouw op lichaam en geest een halt toe te roepen. HV is een vriend –hoe moeilijk dit aanvankelijk ook te begrijpen is- die jou wilt beschermen, die jou wilt duidelijk maken dat je niet goed bezig bent, dat je bepaalde stressoren in je leven ofwel moet aanvaarden, ofwel beperken of zelfs vermijden.”
